Η Annick Chantrel Leluc για το Συμπόσιο της Ιερισσού

«Άνευ νου, ουδέν νοεί» (Αριστοτέλης, Περί ψυχής, ΙΙΙ, 430a 22)

Περνώντας από την Ελλάδα, o Σύλλογος Καλλιτεχνών Εικαστικών Τεχνών Βορείου Ελλάδος μου έκανε την τιμή να με καλέσει στην Ιερισσό της Χαλκιδικής, για να δω τι συνέβαινε εκεί.

Στη σκιά του Άθω, κοντά στον ισθμό όπου αποβιβάσθηκέ ο Ξέρξης, σ’αυτόν τον ιστορικό τόπο συναντήσεων, οι αιρετοί και το Πολιτιστικό Κέντρο της Ιερισσού υλοποιήσαν αυτό το καλοκαίρι μια ξεχωριστή πολιτιστική εμπειρία.

Όλοι οι άνθρωποι της πόλης, παραθεριστές και μόνιμοι κάτοικοι, ερασιτέχνες, κλήθηκαν να συναντήσουν σύγχρονους Έλληνες καλλιτέχνες διεθνούς αναγνωρίσης, - Ο Keshav Malla, νεπαλέζος καλλιτέχνης που ζει στο Παρίσι, ήταν επίσης προσκεκλημένος.

Για δέκα μέρες, μια εικοσαριά άνθρωποι έζησαν μαζί: έφαγαν, δούλεψαν, συζήτησαν. Δημιουργήθηκαν δεσμοί. Ο πλούτος της πρωτοβουλίας αυτής έγκειται έν μέρει στο ότι οι καλλιτέχνες έγιναν δεκτοί σε κατοικία. Η εμπειρία του ενός επέτρεψε την άμιλλα του άλλου.

Διαφορετικές τεχνικές δημιουργίας ανακαλύφθηκαν και παρατηρήθηκαν – ζωγραφική, γλυπτική, μωσαïκό, σχέδιο, γυαλί -. Εισηγητές και συμμετέχοντες έλαβαν από τον δήμο όλο το υλικό που τους ήταν αναγκαίο για να δημιουργήσουν.

Υπό την εποπτεία των καλλιτεχνών, ατελιέ παιδιών επέτρεψαν στους πιο μικρούς να συμμετάσχουν.

Ο παιδαγωγικός στόχος του συμποσίου επιτεύχθηκε.

Έπειτα στήθηκε μια έκθεση των έργων που όλοι δημιούργησαν.

Η έκθεση αυτή με συγκινεί πολύ με τον πλούτο των αισθαντικοτήτων που συμπλέκονται. Οι γλύπτες Θάνος Ζακόπουλος και ο νεαρός Γρηγόρης Γαρδικιώτης, 15 ετών, με πολλή δημιουργικότητα και χιούμορ, αποστρέφουν από τη λειτουργία τους αντικείμενα της καθημερινότητας. Εντυπωσιάστηκα ακόμα από έναν άλλο νέο, 18 ετών, ο οποίος εκφράζεται μέσα από φλέβα σουρεαλιστική με θαυμαστή ωριμότητα, από μια μητέρα οικογενείας σε διακοπές, η οποία επιδεικνύει σιγουριά εκτέλεσης και σύνθεσης.

Αυτός ο κτύπος μεταξύ επαγγελματιών και ερασιτεχνών επέτρεψε στον καθένα να ανακαλύψει το δικό του μερίδιο ελευθερίας και ταλέντου.

Τα φαντασιακά είναι πολλαπλά, δανείζονται από διάφορα καλλιτεχνικά ρεύματα προκειμένου να εκφρασθούν: από την αφαίρεση, τον σουρεαλισμό, το ναϊφ ή ακόμα από έμπνευση θρησκευτική, όπως έγινε με δυο ζωγράφους εικόνων, ο ένας είναι επαγγελματίας, ο άλλος όχι. Ο Βαγγέλης Γαληνός με σαγηνεύει με το μωσαïκό έμπνευσής του που είναι πιο πολιτικό (η ελευθερία). Όσο για την Χρύσα Σταυρεβά, επέλεξε επί τόπου το θέμα της, ζωγραφίζοντας με ζωτικότητα το παραδοσιακό ναυπηγείο που είναι ακόμα σε λειτουργία.

Η Ιερισσός μόλις δοκίμασε μια πρωτότυπη εμπειρία γεμάτη υποσχέσεις.

Υπόσχεση πως περισσότεροι άντρες και γυναίκες, νέοι και λιγότερο νέοι, ερασιτέχνες και νέοφυτοι, θα συμμετάσχουν στο προσεχές συμπόσιο.

Υπόσχεση αποκάλυψης γόνιμων προσωπικοτήτων και κρυμμένων ταλέντων.

Χάρη στην εμπειρία αυτή, η τέχνη εγκατέλειψε τα μεγάλα αστικά κέντρα για να μεταφερθεί σε μια περιοχή όσο γίνεται πιο κοντά στους ανθρώπους.

Πάνω στην ιστορική αυτή γη, ο δήμος της Ιερισσού μας επέτρεψε να οσμισθούμε τη μονιμότητα των μεγάλων μορφών του ελληνικού φαντασιακού, που ριζώνονται στις μυθικές διηγήσεις της Αρχαιότητας, και τη χειραφέτηση καλλιτεχνών όπως η Ιωάννα Ασσάνη με τη Μέδουσά της ή ο γλύπτης Δημήτρης Γαρδικιώτης με την κλεψύδρα του Κρόνου. Όλα αυτά τα έργα, και ιδιαίτερα η γλυπτική του Χρήστου Αλευρά, μαρτυρούν ένα μέλλον ενθαρρυντικό για τη σύγχρονη τέχνη.

Γεννημένος στα Στάγειρα, κοντά στην Ιερισσό, ο Αριστοτέλης μας ρωτά: η Τέχνη δεν είναι άραγε το υλικό μέσο που κάνει τη νόηση να περνά στη δράση;

 Annick Chantrel Leluc  Ιστορικός τέχνης  Παρίσι 2006